Van Isafjordur naar Laugarholl

We verlaten het vrolijke Isafjordur en maken na zo'n kleine 10 km al weer onze eerste stop bij het Arctic Fox centre in Sudavik.  Deze dieren zijn niet zo groot . Mannetje 58 cm / vrouwtje 55 cm. De jonkies wegen zo'n 80 gram. Denk voor die grootte maar aan jonge poesjes. Er valt verder heel veel over de vosjes te vertellen, maar het meest opmerkelijke vind ik zelf de manier waarop zij zich tegen de kou beschermen. Ze hebben 2 vachten. Een gladde ademende vacht direct tegen de huid die perfecte isolatie kan maken tegen de kou. Deze vacht heeft zo'n 25.000 (geen nul vergist!!) haartjes per vierkante cm. Daar boven een tweede vacht met langere haren die de onderste vacht beschermt en water afweert. In het najaar wordt een vetlaag aangelegd en in de diepe winter wordt het metabolisme aangepast en kan de vos zonder bibberen -70 Celsius trotseren. Het meest bijzonder komt dan nog: ze kunnen warm bloed dat van het hart komt mengen met koud bloed dat van hun buitenkant afkomt. Hierdoor kunnen ze op de poolsneeuw staan zonder te bevriezen. Genoeg over de vosjes, een paar vriendinnen zijn nu vast al afgehaakt ;-). We gaan over naar de cappuccino op het zonnige terras. De jongen die ons helpt vertelt dat hij een Nederlandse moeder heeft. Altijd leuk. Als ik m later in de keuken even help zegt hij ineens: "je doet me denken aan mijn oma in Nederland. Die praat en doet net als jij"..;-) Ach ja, ik heb inmiddels toch ook al een oma leeftijd. Mijn reisgezelschap vindt het natuurlijk komisch.

Tijd om verder te gaan. We slingeren weer om een paar fjorden heen. Onderweg nog gelegenheid om een paar foto's te maken met steenmannen tegen een fraaie achtergrond. Ook een goede plek om m'n eigen aardmannetje weer 's tevoorschijn te halen. Het is met het ronden van de fjorden zoals de WHT tegen zijn zoon zegt: "De afstand is gelijk aan Heenvliet-Zwartewaal, maar je doet er 5 uur over!". We stoppen als we zeehonden ontwaren en genieten een poosje van het schouwspel. Een paar jongere exemplaren flapperen met veel gespetter in het water. Ik hoop dat de film goed genoeg is, want het waait hard. Iets verderop bij Litlibaer is een klein koffiehuis in traditioneel boerderijtje. Daar gaan we weer 's lekker aan de wafels en ik mag het maken ook nog filmen. De vader van de dame die ons helpt is hier geboren en zijn ouders woonden er al sinds 1898.

Verzadigd en verkwikt gaan we weer verder en rijden na een kleine picknick in 1 keer door naar het hotel in Laugarholl waar een heerlijk warm zwembad en hotpot ons opwachten.