Oude haringfabriek in Djupavik

Vandaag een extra dagje Laudarholl. Het weer is voor het eerst niet zo geweldig, maar we hebben twee musea op het programma. De eerste is de oude haringfabriek in Djupavik. In 1934 gestart en al snel een groot succes. De manager -die in 1936 directeur werd- en zijn vrouw doen er alles aan om de lokale bevolking een beter leven te bezorgen. Ineens is er een grote bron van inkomsten voor dit afgelegen dorpje en van ver komen goudzoekers een paar maanden per jaar werken om hun positie te verbeteren. De mannen slapen eerst in een oude boot, later op de bovenverdieping van de kantine. De dames kregen meteen een eigen gebouw, dat nu een restaurant/hotel is, dat toepasselijk geleid wordt door twee dames.  De fabriek werd een keer bedreigd door een overvloed van water van de direct naast gelegen waterval. Met man en macht werd gewerkt om er voor te zorgen dat het water en de modderstroom werd omgeleid. De mannen waren versleten, maar het is gelukt en de fabriek bleef gespaard. Toen men de haringen aan boord van de schepen ging kaken en pekelen, zakte de omzet steeds verder terug en kwam er een einde aan de gouden tijd van Djupavik. De vervallen fabriek wordt nu als expositie ruimte gebruikt, het schip ligt er ook nog steeds maar is nu een roestig, doch fotogeniek wrak. Het is interessant om rond te dwalen in de ruimtes en hun omgeving. Ook hier weer broedende sternen, die -zodra wij hun broedgebied binnen komen - onder een luid stacccato van geluiden de aanval inzetten. In sommige gevallen maken zij zelfs een duikvlucht en we zetten, voor de zekerheid, onze capuchon maar weer op.

Dit deel van IJsland kent veel hout dat aanspoelt. Vele boomstammen liggen op deze kust. Het verhaal gaat dat dit uit Siberië afkomstig is, maar er zijn geen stromingen vanuit Siberië richting IJsland, dus dat verhaal wordt niet officieel bevestigd. De oorsprong blijft dus onzeker, maar we zoeken een mooi stukje op een van de stranden voor thuis, Dan gaan we nog naar een klein museum dat traditionele gebruiksvoorwerpen heeft en wat kunstwerken in de tuin o.a. van wrakhout. Als we er bijna zijn zien we in de verte een ijsschots drijven. Deze zijn afkomstig van Groenland, dat hier "aan de overkant" ligt. Een heel enkele keer is het een ijsschots met een ijsbeer er op, ik vertelde dat geloof ik al. Het jongetje dat open deed in het museum van zijn grootouders, vertelde dat zijn opa dat een keer had meegemaakt,

Terug aangekomen in het hotel is het nog niet zo laat. Met een wijntje en het schrijven aan dit blog maak ik de tijd tot het diner vol. Dit keer eten wij in het hotel en dat is een goede keuze. Morgen trekken we weer verder, maar gaan 's morgens eerst nog een boottochtje maken om de papegaaiduikers vanaf het water te bekijken alvorens door te reizen naar Varmalhid, Hopelijk knapt het weer ondertussen op.