Naar Patreksfjordur, West fjorden

Het is nog wat bewolkt als we opstaan, maar eer we weer op pad gaan laat ook de zon zich weer zien. Er staat een straf windje, fris ook, maar daar kan je je op kleden en tot dusver zijn we blij met de kleding die we bij ons hebben. Iets lastiger is het met t haar, want tot het ontbijt zit het leuk, maar zodra we buiten zijn waait het weer alle kanten op. Ik kreeg een buff van Marina, die voorlopig ingezet wordt als haarband het meeste nut heeft, zodat ik toch goed kan filmen. 

Maar nu over de dag van vandaag, na een stop bij het bijzondere kerkje van Stykkisholmur en de beklimming van een heilige berg in de buurt gaan we op weg naar  Patreksfjordur in de Westfjorden, een tocht van ruim 400 km. We kregen een opgave van alle openbare hotpots van een kennis van Rien en er is er 1 onderweg die we gaan bekijken. Zwemgoed ligt voor de zekerheid staande bij in de auto. Daar aangekomen blijkt het een prachtig plekje en wij dames MOETEN er echt even in. De heren zijn zo lief om geduldig te wachten. Er is zelfs een beeldig klein kleedhokje bij. Het water is flink warm en hier in IJsland opvallend zacht.

De route voert verder langs alle uitstulpingen van het Breida fjord en de vergezichten zijn weer mooi. De volgende stop is het schiereilandje van Reykholt waar we vogels hopen te spotten, dit als alternatief voor het eilandje Flatey, dat we nu niet aan doen. Het is een wat industriele omgeving, maar we zien hier wel een paar interessante vogels en weten ze ook nog op de foto te zetten. Ook hier weer aardwarmte, zelfs zichtbaar uit de grond komend met grote stoomwolken uit een soort slootje. Ze hebben het met staal vlechtwerk afgeschermd en waarschuwingsbordjes bij gezet waaruit we opmaken dat dit water 80-100 graden celsius is. We picknicken onderweg en zetten dan het laatste deel van onze tocht in, we zijn nu op 2/3. Maar het weer is goed, de zon laat zich veel zien en de WHT geniet van het off road rijden en neemt moeiteloos de hellingen van 12 en 15%, want hij heeft ze wel steiler meegemaakt.

Onderweg overleggen we wat wijs is om te doen. Eerst doorrijden naar Latrabjarg, waar de kliffen van de papegaaiduikers zijn, of meteen door naar het hotel. De papegaaiduikers keren volgens de boekjes later op de dag terug naar hun nest, dus de tijd dat we daar zouden kunnen zijn is ideaal en als het steeds zonniger wordt beslissen we door te rijden. Een beetje snacken overbrugt de tijd naar een uitgesteld diner. Blij dat we dit hebben gedaan zeg! Omdat het hier niet donker wordt schijnt de zon volop en aan het eind van de dag precies op de kliffen. De papegaaiduikers zijn er ook,  net als vele alken en meeuwen. We leven ons helemaal uit met fotos en film en gaan opgetogen  richting Patreksfjordur. DIt pakken ze ons niet meer af!